پنهانی

و در آن لحظه که کوه ها زیر نور خورشید گرم میشوند باد زمستانی بین درختان زوزه میکشدآخرین شبنم حوالی صبح از روی برگ زمین میریزددر آن لحظه که زن همسایه ایوان خانه را جارو کرده و در را رو به هوای تازه ی سپیده دم باز میگذاردپرنده ها غوغا به پا میکنندصدای زنگوله های گوسفندان مرد چوپان در بیشه می‌پیچدآسمان نارنجی میشودو کودکان راهی مدرسهلحظه ای که انگار لحظه ها نو میشودو زندگی در رگ های روز جاری... من در این رختخواب نرم بی دغدغه چشم به چشمان تو دوخته ام...که پلک ها را باز کنی و از لا به لای این صدف های سفیده باز شده با معجزه ی مروارید های بی‌همتای چشمانت نگاهم کنی تا برخیزم زنده شومو دوباره از نوبا تمام خستگیبرای تحمل تمام سختی هاتمام وجودم را یکی کنمو راهی شومشاید نخوابیده باشمو یا شاید گاهی غبار خستگی بر تنم سنگینی کنداما به کنارم بیشتر بیا چرا که در این دنیا چیزی فراتر از نیروی عشق نیست.... پنهانی...ادامه مطلب

هانيه ي خوب نازنینم!
مدت‌هاست که برایت چیزی ننوشته‌ام.
زندگی مجال نمی‌دهد: غم نان!
با وجود این، خودت بهتر می‌دانی:
نفسی که می‌کشم تو هستی؛
خونی که در رگ‌هایم می‌دود و حرارتی که نمی‌گذارد یخ کنم.
امروز بیشتر از دیروز دوستت می‌دارم و فردا بیشتر از امروز.
و این، ضعف من نیست
قدرت تو است.

پنهانی...

برای زندگی کردن داشتن امید کافیست امید به روزهای گرم به چای کنار فواره ی حوضی که دو هندوانه ی بزرگ زیر آفتاب توی دلش آب تنی میکنند برای زندگی کردن عاشق بودن کافیست آمدن روزهای خوب گشت و گذار شبانه خرید کردن روزهای سخت و طولانی و روزهای روان و زودگذر برای زندگی کردنداشتن کسانی که دوستشان داشته باشی کافیست آسمانی آبی و آفتابی که گرمایش را از تو دریغ نکند من اما ازین بهانه ها برای زندگی کردن تو را انتخاب کردم گرمی دستانت را آؤامش لبخندت را از بین خانه ها خانه پنهانی...

هنوز بوی پیراهن تو 
با طعم خیسِ همان فتیر نازکِ برشته با من است.

...

جز ما کسی خبر نداشت 
که در خانه با خواهش باران و بوسه چه می‌کنیم
ما در خفای پرده حتی 
از احتمال دیدن حضرت آینه هم سخن می‌گفتیم
حالمان خوش بود 
چراغ‌های دوردستِ دره‌ی دربند 
علامت روشن زندگانی از آوازهای محرمانه بود 
و ما خوب می‌دانستیم 
به خاطر آن بهاری که قول قناری و نرگس است 
باید به هر حوصله با زمستان زمهریر مدارا کنیم.

پنهانی...

قرار نبود دوست داشتن اینقدر سخت باشد کسی به ما نگفت  نمی‌دانستیم قرار ما این نبود که قهر کنیم و جدا جدا غصه بخوریم تو هم همان دردی را میکشی که آخرین پرنده ی مهاجر می‌کشد دور از دسته ی پرندگان با یک حس تنهایی عمیق و خستگی مفرط که به پرو‌بالت چنگ میزند  و من درد جوجه اردک زشت که هرگز دیده نشد هر چه گفت زشت و بود و هرچه کرد زشت تقلاهای بی ثمر برای دوست داشته شدنه بیشتر  زندگی روزمره ی من... ما برای د پنهانی...ادامه مطلب

تو روبرو را نگاه میکنی و من شانه به شانه ی تو راه میروم  هر قدم یک نیم نگاه به توهر چند قدم یک نگاه کامل عشق ناب میریزد از قدم هایتو من به اندازه ی گل های باران خورده خیالم راحت استکه تو هستی.... من در چشمان تو دیدم که چقدر دوستم داریگاهی به اصرار گفتم بگو گاهی به قهر و دوستت دارم های تو چه شیرین بود تو بهترین تصمیم من بودی و بهترین تصمیم من ماندی و من بعد از تو دیگر از تصمیم گرفتن نترسیدم راه میر پنهانی...ادامه مطلب

بوی تو روی شبم میریزد از آسمان آمدی کوتاه  و من بوی تو گرفتم وقتی رفتی انگار بودنت با من ماند  برگشتم و دیدم که دور میشوم  و عطرت مرا در آغوش کشیده بود و با من می آمد... این همه عاشقیم تا به حال دلخوش نبوده ایم برایم سوال است  اگر دلخوش باشیم چقدر عاشق خواهیم بود؟ اگر از آمدن صبح نترسیم از تمام شدن روز از دیر شدن ها از نگاه ها از حرف ها تو مال من باشی و بداند دنیا فکر میکنی نگاه از تو ثانیه ای خوا پنهانی...ادامه مطلب